Tuesday, May 1

Kara Eylül

Eylül ayıdır her fenalığın sebebi;
Henüz sebebini bulamamış olsam da
Hep suçludur Eylül benim hayatımda.

Yazın bitişini simgelemesinden bellidir aslında;
Karamsarlığı, bütün cıvıllığını alır götürür yazın,
Yerine solmuş yapraklar ve
Kararmış bir gökyüzü bırakır.

Yağmur damlaları gibi benim de
Uğursuzluklar akmaya başlar yanaklarımdan.
Eylüldür bunu yapan;
Kara Eylül.

Hep almıştır sevdiklerimi benden
Bayılır ayırmaya pat! diye,
Aniden, uyarmadan, şans vermeden,
Hiç aksatmadan bir şeyi men eder benden.

Hayat Dokuz’da sınar beni
Her Dokuz’da bir,
Ve bir kez daha.
Sekiz’in sonunda gözlerimi kapamak
Kara Eylül bitince uyanmak,
On'a uyanmak isterim.

Yine bir Eylül’de yarattığım ütopyamı gerçekleştirmeyi,
Meşhur farkındalık şalterini kapayabilmeyi isterim.
Sonra belki de Aurore gibi uyandırılırım
On’un öpücüğüyle;
On’a uyanırım,
Kara Eylül’den uzak,
Pembe beyaz renklere…




 Deniz Konuk 11.09.11

Deko

My photo
kız yazdı, yazdı, yazdı...