Yaşarsın

Atar kalp
Dolaşır damarda kan
Yaşarsın yaşarsın

Şişmiş gözlerin
Çatallanmış sesin
Osmanlı tokadı gibi gelmiş gerçek
Kocaman dalganın altında kalıp nefes almaya çalışmışsın
Tabii sen güçlü olmalısın
Evet evet halledersin sen
Yaşarsın yaşarsın

Kimse görmesin buz dağının geri kalanını
Dudaklarında orta şekerli bir gülümseme
Yaşarsın yaşarsın

Kapanırsın bir kaç gün sandığına
Kargalarını, eski fotoğrafları ve
Başına yıkılmış olan sıra dağları
Haykırırsın "Neden ben" diye
Sanki bir tek senmişsin gibi
Sonra hafifler biraz sancın çıkarsın
Naftalin kokuları içinde
Yaşarsın yaşarsın

Amaç sadece yaşamaksa tabii

Var olmak
Nefes almak dolu dolu
Doğan güneşe
Atan minik kalplere
Parlayan yıldızlara
Sevdiklerine ve seni sevenlere
Şükretmek değilse

Hayatı inişli çıkışlı
Bazen tepetaklak eden fırtınalar
Bazen de sımsıcak kumsallarla dolu bir
D e n e y i m
Olarak görmeden
Öylece yaşamaksa
Yaşarsın yaşarsın

Bir gün artık yaşamayana kadar
Hayatın sunduğu güzelliklerin çoğunu karçırmış bir varoluşla
Hayatın tepe taklak ettiği bir senmişsin gibi koca evrende
Yaşarsın işte


Deko

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Şimdi sadece

  Işıklar gitti, Her yerde mumlar Sızım sızım yanıyorlar.  Raflar boşaldı, Kitaplar kutularda.  Eski kitaplar, Yeni kitaplar, Hep sızım sızımlar.  Cesur yürekleri, Bir yandan sızım sızım halleri, Fazla demlenmiş bir çay gibi Acı ama hala lezzetli.  Bir damla göz yaşı gibi değil ama Ağır bir çapa gibi, Noa'nın kirpisi gibi,  Ama bir kirpi gibi olmayan; Yumuşak karınlı,  Pembe patili ve Minik yuvarlak burunlu değil.  Mürekkep rengi  Şimdi. Daima değil, şimdi sadece.  Deko
Read more

Kara Eylül

Eylül ayıdır her fenalığın sebebi; Henüz sebebini bulamamış olsam da Hep suçludur Eylül benim hayatımda. Yazın bitişini simgelemesinden bellidir aslında; Karamsarlığı, bütün cıvıllığını alır götürür yazın, Yerine solmuş yapraklar ve Kararmış bir gökyüzü bırakır. Yağmur damlaları gibi benim de Uğursuzluklar akmaya başlar yanaklarımdan. Eylüldür bunu yapan; Kara Eylül. Hep almıştır sevdiklerimi benden Bayılır ayırmaya pat! diye, Aniden, uyarmadan, şans vermeden, Hiç aksatmadan bir şeyi men eder benden. Hayat Dokuz’da sınar beni Her Dokuz’da bir, Ve bir kez daha. Sekiz’in sonunda gözlerimi kapamak Kara Eylül bitince uyanmak, On'a uyanmak isterim. Yine bir Eylül’de yarattığım ütopyamı gerçekleştirmeyi, Meşhur farkındalık şalteri ni kapayabilmeyi isterim. Sonra belki de Aurore gibi uyandırılırım On’un öpücüğüyle; On’a uyanırım, Kara Eylül’den uzak, Pembe beyaz renklere…  Deniz Konuk 11.09.11
Read more

Söyle baba

İki kapı vardı önünde, başka seçeneğin yoktu. Bir günde, bir saniyede değil belki ama, bir dakikada verilmesi gereken bir karardı bu. Ama farkında değildin ki bu, bir ölüm kalım meselesiydi. Hic birimiz farkında değildik aslında… Simdi söyle baba, bir şansın daha olsaydı eğer herşey daha güzel olur muydu? Deseler sana tekrar o gunu yaşa diye, neyi değiştirirdin baba? Eğer kum saatini geri alabilseydin, hangi kapıyı seçerdin baba? Biliyorum, hiçbir şey senin suçun değildi. Üzülme, ağlama sakın icten ice. Deme neden diye, çünkü özel bir sebebi yoktu… Ne sen seçtin, ne de ben. Suçlu hissetme kendini sakın, Sen dünyanın en iyi babasısın. Son olarak söyle bana, bir şans daha verselerdi düzelir miydi baba? Deniz konuk
Read more