Gülümse yaşıyorum diye
Bir fısıltı gibi, gelip giden dalgalar; Kimi zaman şiddetle, hesap sorar gibi, Kimi zaman sakince, okşar gibi parmaklarını. Bir fısıltı, bir gizem var medcezirlerde… Kulak verirsen duyarsın haykırışını; Aşkı ilan eder köpüren mavilerinde, Şiddetli tutkusunu dile getirir bazen, Bazen de sıradanlığını fısıldar hayatın. Sıradandır ya hayat senin için, Boş dersin ya hani yaşama, Kör gözlerin, nasırlaşmış hislerin, zayıflamış duyularındır bunun sebebi. Oysa girince perdenin aralığından odana sımsıcak güneşin ışığı, Isınmaz mı yüreğin? Gerçekten hissetmiyor musun bu güzelliği? Bu boş olmayışı fark etmiyor musun? Vazgeçmişlik bu! Boş vermişlik! Vazgeçebilir mi insan Tane tane, karanlığı aydınlatan yıldızlardan? Karanlık çökünce serpiştirilen ateş böceklerini yok sayabilir misin? Ağlamaz mısın sen hiç, Güzellik ıslatmaz mı yanaklarını? Nedir ki göğsünü sıkıştıran, Ne kadar inkâr edebilirsin ki, En gerçek, en baskın, en karanlık acılarının bile zamanla silikleştiğin...