Bir kavuşma düşün



Bir kavuşma düşün
Bir sene boyunca kalbinde atmış
Özlemi o kadar kudretlenmiş ki
Vücudunda eriştiği sınırları tarif edemez olmuşsun

Her hücreni kaplamış

Yılmadan her sabah baktığın yerlerde onu aradığını
Başkalarını ona benzettiğini 
Ama onun eşsiz bir taş olduğunu düşün
Sonunda onu kalbine bastırıp
Geçen seneyi avuturcasına nefesine doldurup, içine çektiğini düşün 

İşte böyle bir kavuşma düşün

Koca bir senenin her günü aradığın bu kavuşmayı 
Sadece bir saate sığdırmak zorunda olduğunu düşün bir de
Koskoca 60 dakikada neler paylaşıldı bir düşün
Veya sadece bir saat olduğu için kursağında kalmış olan
Koskoca 60 dakikaya duyduğun şükranı düşün

Şu saniye esas olan
Sadece şu an
Neden bir sene boyunca özlemek durumunda kaldığı'nın 
Ne önemi olabilir ki 
Her an fiziksel varlığının yok olabileceği bu dünyada?
Birlikte geçirebileceğin paha biçilmez anlar varken 
Küslük ne kadar aciz değil mi? 

Gözlerini kapat ve 
Şu an her ne istiyorsan ona söyleyebileceğini,
Ne kadar sıkı sarmak istiyorsan sarabileceğini,
Sıcacık göz yaşlarını sevgiyle akıtabileceğini ve
Sıcacık avucunla onları silebileceğini 
Yani bunları yapma imkanının olduğunu bir düşün 
Gözlerini aç
Ve harekete geç

Çünkü bu denli özlediğin her kim ise 
Çok değerli 
İyiki var
Gözlerinin derinliğine bak ve 
Varlığını onurlandır

Deniz Konuk

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Şimdi sadece

  Işıklar gitti, Her yerde mumlar Sızım sızım yanıyorlar.  Raflar boşaldı, Kitaplar kutularda.  Eski kitaplar, Yeni kitaplar, Hep sızım sızımlar.  Cesur yürekleri, Bir yandan sızım sızım halleri, Fazla demlenmiş bir çay gibi Acı ama hala lezzetli.  Bir damla göz yaşı gibi değil ama Ağır bir çapa gibi, Noa'nın kirpisi gibi,  Ama bir kirpi gibi olmayan; Yumuşak karınlı,  Pembe patili ve Minik yuvarlak burunlu değil.  Mürekkep rengi  Şimdi. Daima değil, şimdi sadece.  Deko
Read more

Kara Eylül

Eylül ayıdır her fenalığın sebebi; Henüz sebebini bulamamış olsam da Hep suçludur Eylül benim hayatımda. Yazın bitişini simgelemesinden bellidir aslında; Karamsarlığı, bütün cıvıllığını alır götürür yazın, Yerine solmuş yapraklar ve Kararmış bir gökyüzü bırakır. Yağmur damlaları gibi benim de Uğursuzluklar akmaya başlar yanaklarımdan. Eylüldür bunu yapan; Kara Eylül. Hep almıştır sevdiklerimi benden Bayılır ayırmaya pat! diye, Aniden, uyarmadan, şans vermeden, Hiç aksatmadan bir şeyi men eder benden. Hayat Dokuz’da sınar beni Her Dokuz’da bir, Ve bir kez daha. Sekiz’in sonunda gözlerimi kapamak Kara Eylül bitince uyanmak, On'a uyanmak isterim. Yine bir Eylül’de yarattığım ütopyamı gerçekleştirmeyi, Meşhur farkındalık şalteri ni kapayabilmeyi isterim. Sonra belki de Aurore gibi uyandırılırım On’un öpücüğüyle; On’a uyanırım, Kara Eylül’den uzak, Pembe beyaz renklere…  Deniz Konuk 11.09.11
Read more

Söyle baba

İki kapı vardı önünde, başka seçeneğin yoktu. Bir günde, bir saniyede değil belki ama, bir dakikada verilmesi gereken bir karardı bu. Ama farkında değildin ki bu, bir ölüm kalım meselesiydi. Hic birimiz farkında değildik aslında… Simdi söyle baba, bir şansın daha olsaydı eğer herşey daha güzel olur muydu? Deseler sana tekrar o gunu yaşa diye, neyi değiştirirdin baba? Eğer kum saatini geri alabilseydin, hangi kapıyı seçerdin baba? Biliyorum, hiçbir şey senin suçun değildi. Üzülme, ağlama sakın icten ice. Deme neden diye, çünkü özel bir sebebi yoktu… Ne sen seçtin, ne de ben. Suçlu hissetme kendini sakın, Sen dünyanın en iyi babasısın. Son olarak söyle bana, bir şans daha verselerdi düzelir miydi baba? Deniz konuk
Read more