Yarım kalan hikayen

Güzel bir hikayemiz vardı
Birbirinin tam zıttı olan iki insandık
Bir gün sen de bunun farkına vardın
Ve aniden durduk. Ilerlemeyi kestik.
Bittiğimizi sanırken yarım kaldık
Farkına varmadık bunun
Görevimizi zamanında yapamadık
Usendik. Sen usendin
Ben saçmalamamayı cok istedim aslında.
Bizim sonumuz daha gelmemişti
Senin özgürlüğüne düşkün aç egon susturdu beni.

Artık oturduğun evi bilmiyorum.
Artık nerde ne yediğimi bilmiyorsun.
Veya nerde kiminle olduğumu,
Veya kimi nasıl sevdiğimi…

Biz, sonunu asla getiremeyeceğimiz, yarım kalmış bir hikayeyiz.
Yarım kalan elmamız daha bitirilmeden çürümüş baksana.

Ben yeni hikayemin içinde mutluyken,
Sen hala bitirdiğini sandığın hikayenin yorgunluğunu atıyorsun.
Yavaş yavaş şimdi uyanıyorsun.
Yazık geç kalıyorsun.
Çok geç.

Artık tozlu raflar ev sahibimiz.
Artık anılar, ve sadece resimlerdeyiz.
Hatta artık 'biz' derken garipsiyorum,
Çünkü benim için 'biz' sen ve ben demek değil artık,
O 'biz' çoktan yok oldu.
Bitmedi, ama evsiz kaldı.

Savur dumanını
İlan et kahkahalarında yankılanan maceralarını,
Duyur özgürlüğünü!

Bak aynaya,
Yalnızlığını izle.
Sıcak suyun yarattığı buğuda el yazımı ara!
Ye tokadı. Farkına var sahteliğinin.

Bak hikayene,
Bak ve kaldır kadehini.
Gülümse, mutlu ol olabiliyorsan;
Bu senin eserin!



Deniz Konuk