Bugün güzel bir gün.
Yazın alıştığı gibi güneş açmış tepede duruyor, ufak bir esinti var havada.
Sokakta her güzel günü alıştığı gibi insanların sevinç kahkahaları var.
Simitçi geçiyor odamın camının önünden, bağırıyor, umutsuz bir şekilde devam ediyor yoluna.
Sen gittiğinden beri simit almıyorum simitçiden.
Yaz günü olmasına rağmen açmıyor balkondaki çiçekler, bir sen sulardın akasyaları yatmadan önce.
Kokun sinmiş yatağına, duvarlar seni anlatıyor, şarkını söylüyorlar ‘my body is gone that’s all’.
Ağlayamıyorum artık sadece birkaç gözyaşı akıyor ve güzel günüme devam ediyorum.
Beyoğlu seni soruyor bana her gün ‘o burada’ diyorum ‘siz göremiyorsunuz sadece’ …
Artık inanmıyorlar bana, doğrusu bende inanamıyorum artık…
Herkes bana soruyor ‘Ne oldu? Nerede o? Neden olmuş?’
Cevabım hep aynı boş bir ağız kıpırdaması, dudaklarım oynuyor ama onlar duymuyorlar. Benim seni duyamadığım gibi.
Bugün güzel bir gün
Beyoğlu alıştı yokluğuna,
Simitçi durmuyor artık,
Çiçekler beklemiyorlar seni.
Bir ben kabullenemedim senin ebediyen gittiğini.
Neredesin Ceylan?
Deniz Konuk
No comments:
Post a Comment