Deko'nun kalemi

Ben hayatımın bütününde yaşıyorum seninle; Her geCemde sana konuşur, Her korkumda senden sebep bulur, Her mutluluğumda sana bakarım sevgiyle. Sen benim gök yüzündeki bulutum, İçime çektiğim nefesim, Kana kana içtiğim suyumsun. Dokunsal duyularla hissedememenin yarattığı özlemi bilirsin belki? Bilirsin özlemin temelindeki soyutluğu... Soyutluğun; seni hayatımın her evresine taşıyor Varlığını her anımda, sonsuzlukta Noksanlığını süregelen bir kalp düğümü halinde yaşatıyor. Bir parçası olduğun ışığın kutsallığını taşıyarak mı Yoksa ev sahipliği yaparak mı bilmiyorum ama Iyiki varsın meleğim. Deniz Konuk

... Böylece yine yazmak istedi Kargaları ötmeye başlamış, dolunayları çoğalmıştı Gelip geçen, kesişen ve/veya düğümlenen bütün şeritlerin arasında dimdik ve dingin durabiliyordu ama ; Dışarıdan. Sonra nefes aldı Uzun ve derin bir nefes Ve bir nefes daha... Anlatmak gereksizdi; "Sadece kargalar"dı işte Onlar gelir, giderdi Gelir, belki biraz kalır, ama sonunda giderlerdi mutlaka Deniz konuk