İnsan versus Hayat

İnsandır insanın asıl düşmanı.
Adil olmayan hayat değil insanın ta kendisidir.
Yani hayat değildir ki Ayşe’yi terk eden, Ayşe onu bu kadar severken.
Hem hayat nasıl terk etsin ki Ayşe’yi, Ayşe onu terk etmeden!

İnsandır insanın asıl düşmanı.
İnsan, insanı yaralamak için kullanır zekâsını,
Onu aldatmak için yaratır fikirlerini.

Hani Umut Teyze’nin oğlu öldüydü ya,
Hayat mıdır burada adil olmayan, insan mı?
Hayat mıydı ona acımayan, yoksa başka birinin oğlu mu?
Gözlerinin içine bakıp tetiği çeken de insan,
Karısına tecavüz edip çocuğunu öldüren de.
Sonra çektiği acıların sorumlusu hayat mı oluverdi?

Tanrı da insanın ürünü değil midir
İnsanın Tanrı’nın ürünü olduğu kadar?
Ne diye sorgularsın Tanrı’nın adaletini o halde?
İnsandır insanın asıl düşmanı.

Dünyayı suçlar durursun
Oysaki onun tek derdi dönmektir mevlevi misali.
Sevgi bekler, aşk bekler hayat;
Nefret ve kin armağan edersin ona.

Şaşılacak iş değil gerçi bu
İnsansın sen de eninde sonunda;
Adalet nere, sen nere…


Deniz Konuk