Sen Sen Sen
Sana uyandım adını haykırarak Nefesimin kesildiğini düşündüm Sesinin kesildiğini düşündüm Çok korktum Ruhum üşüdü bir an yalnız kalıp yokluk düşüncesinde Bir mumun alevi kadar tiz, cılız ve hassas oluverdi Bir rüzgarla devrilecek kadar narin Sönüp tüm dünyamı karanlığa hapsedecek kadar kırılgan Çok korktum Ruhumun ahenkle dans ettiği müziksin sen Bir an duyamadım sesini Göremedim ruhumun dans edişini Zaman durdu sanki Çok korktum Aşksın sen Kalbimin atmasına sebep olansın Bedenimdeki kan akışının nedenisin Nefesimsin; yaşamamı sağlayan Işığımsın; dünün bugünün, yarını aydınlatan Ruhumsun. Ruhuma umutsun Tünelin ucundaki hayatsın sen Bana hayat veren Sen sen sen... Deniz Konuk