Deko'nun kalemi

Bembeyaz olmuş kaldırımlar Pamuk şehir İstanbul’da. Beyaz örtmüş bütün günahlarını bu şehrin, Ara sokaklarında kıvrılmış sokak çocuklarının kirleri gitmiş ellerinden, Mecburen. Kuytu çıkmazlarına sığınan, içi dışından koyu çocukları örtmüş kar. Üzülme bu kar da dinecek bir gün, Mecburen. Gelecek ilkbahar söz veriyorum, Bunun senin için de bir anlam ifade ettiğini umarak. Bugün de bitecek söz veriyorum. Söz veriyorum yarın yeni bir gün olacak, Aynı güneş açacak evet ama yeni bir ışıkla doğacak yüreğine. Yine gece olacak evet ama sonra bir gün daha var, Söz veriyorum. Çocuk masalı gibi geliyor biliyorum, ‘Yatçaz kakçaz, geçicek’ der gibi geliyorum ama Bu da geçecek söz veriyorum. Ne ilk ne son olmadığını bildiğini biliyorum, Tek olmak içini rahatlatırdı, belki ümidin daha kuvvetli olurdu ama Sen de güleceksin söz veriyorum. Örtme tül perdeni, bırak aralık kalsın biraz. Kendine, bir gün söneceğini bilsen bile, Bir mum ışığı bırak umutlarının niyetine. Bir sağd...